ภาพจาก chiasuanchong.com

ต่อเนื่องจาก เกรดออกแต่ยังไม่กล้าดู

สุดท้าย เกรดก็ออกมาครับ ยังไงก็คงหนีวันนี้ไม่พ้นอยู่แล้ว ทั้งที่ใจก็ทำใจเตรียมพร้อมอยู่แล้วแต่ก็อดตื่นเต้นไม่ได้เหมือนกัน จังหวะเเรกของคลิก ที่กดเข้าไปในสำนักทะเบียน จากนั้นเขาก็ค่อยๆเลื่อนเมาส์ไปคลิกที่ผลการเรียน ใจสั่นไม่เป็นจังหวะ เเล้วอีกขั้นตอนคือคลิกดูผลการเรียน ในขณะนั้นเองระหว่างคลิกเข้าหลับตาปี๋พร้อมกับกลั้นลมหายใจ

        เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา พบว่า พบว่า

ไอ้เชี่ยยยยยยยยย กู  ไม่ติดเอฟฟฟฟฟฟ   สาดดดดดดดด

ในใจที่คิดตอนเเรกเลย   รอดเเล้วววววววว   หลังจากใช้ชีวิตอย่างวิตกกังวลมาตลอดหลังจากสอบปลายภาคจบไป

นับเป็นช่วงที่ยอดเยี่ยมที่สุดวันหนึ่งเลยก็ว่าได้มันเป็นอารมณ์ของคนไม่เก่งเท่านั้นที่จะเข้าใจเราได้ 

ชายผู้นี้ให้นิยามว่า นี้เป็นปิดเทอมที่ยอดเยี่ยมที่สุดในชีวิตเลยทีเดียว 

เห้อ!!!!!!!!!!!!

ถอยหายใจกันยาวๆครับ หลังจากนี้เทอม 2 ผมคงต้องอ่านหนังสือทุกวันตามคำสัญญา  ผมต้องทำได้

                   ในทุกจังหวะชีวิตผมมักจะได้ bodyslam ในการปลอบปโลมจิตใจ ไม่ว่าจะท้อแท้ ผิดหวัง อกหัก ดีใจ หรืออะไรก็ตาม บทเพลงของ bodyslam มักจะลอยเข้ามาในหัวให้ผม ผู้ชายคนนึงซึ่งแทบจะไม่มีอะไรดีได้มีพลังในการก้าวเดินต่อไป มันเป็นอะไรที่วิเศษจริง

                   และวันนี้ก็เช่นกัน วันที่เกรดออก สำหรับใครอาจจะมองว่าก็แค่เกรดออก แต่สำหรับผมแล้วมันยิ่งกว่านั้น บางทีเราก็คาดหวังว่าจะได้เจอเรื่องเซอร์ไพรซ์แต่อีกฝากฝั่งหนึ่งของหัวใจ ผมก็เตรียมพร้อมที่จะรับความผิดหวังเอาไว้เเล้ว บอกตรงนี้เลยว่าผมไม่กล้าแม้เเต่จะคลิกเข้าเว็บไปดูเกรด เกรดวิชาภาค  3  ตัวที่จู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวในช่วงหัวค่ำที่ผ่านมา ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน ไม่รู้เกรดเพื่อนเป็นอย่างไร แต่ที่รุ้คือ facebook เงียบเกินกว่าจะบรรยายสำหรับเด็กคอมตัวเล็กๆ ผมไม่กล้าที่จะย่ามกายเข้าไปสอบถามความเป็นไปของเหล่าสหายผู้ร่วมเดินทางกันมา มันคงเป็นอารมณ์ที่ไม่ต่างกันนัก

                 เพลง"งมงาย" ลอยเข้ามาในสมองอีกครั้ง มันเป็นบทเพลงที่ฟังกี่ครั้งก็ยังเศร้าใจ แม้ไม่อกหักก็เหมือนอกหัก แต่ในความเหงาของบทเพลง ผมก็รู็สึกดีที่ผมได้ฟังมัน มันแสดงให้เห็นถึงความมั่นคงของผู้ชายสักคนหนึ่ง เพลงนี้อาจจะไม่เกี่ยวกับเรื่องราวที่เผชิญแต่มันก็เศร้าดี

                  ขอให้ค่ำคืนนี้ฝันดีเถอะนะ..........เพราะมันอาจจะเป็นคืนสุดท้ายที่ได้นอนยิ้มอย่างมีความสุข พรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้นก็ค่อยว่ากันอีกที 

ราตรีสวัสดิ์สักวันหนึ่งของใครที่ผ่านมา

pic from collider.com

ผมนั่งรถไฟขบวน 238 เดินทางจากลาดกระบังจุดหมายปลายทางอยู่ที่สถานีเขาพระบาทจังหวัดชลบุรี 

ระหว่างนั่งรถไฟผมก็บังเอิญคิดหหัวข้อหนึ่งขึ้นมาได้ 

เราซื้อหนังสือครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่?

.....ผมตั้งคำถามกับตัวเองระหว่างที่สายฝนปรอยลงมา ข้างทางเต็มไปด้วยทุ่งนาที่ถูกน้ำท่วมจนมองเห็นเพียงยอดหญ้าสีเขียว 

    คำตอบที่ได้คือไม่รู้สินะ ความทรงจำสุดท้ายของผมต่อร้านหนังสือ ก็คงเป็น วันนั้นมั้ง

วันที่ผมกำลังหาของให้กับน้องรหัส และผมก็ตัดสินใจเลือกหนังสือให้กับน้องเป็นหนังสือแคลคูลัสกับหนังสือนิยาย The after earth   ก็ประมาณเดือนกรกฎาคมเห็นจะได้ 

           นั่นคงเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้เข้าร้านหนังสือ ลองยกนิ้วอวบๆของผมนับดูก็เกือบจะ 3 เดือนเเล้วนับแต่วันนั้น 

 มันเป็นช่วงชีวิตที่หาเวลาว่างให้กับตัวเองยากเกินไปเสียจริง  แตกต่างจากเมื่อก่อนที่หลังเลิกเรียนก็เข้าไปอ่านหนังสือในร้านฟรีเป็นประจำ 

หลังจากรถ 2 แถวจอดหน้าโรบินสัน ผมไม่รอช้าที่จะมุ่งหน้าไปยังร้านหนังสือโดยทันควัน 

เป้าหมายแรกของผมก็คือ ร้าน B2S เพราะเป็นร้านใหญ่ ผมจะได้นั่งอ่านกับพื้นได้ตามสบายผมใช้เวลาอยู่กับหนังสือตั้งเเต่ 10:30 เรื่อยไป รู้สึกตัวอีกทีเมื่อท้องรู้สึกหิว ประมาณเที่ยงกว่าๆ 

วันนี้ภารกิจล้มเหลว ผมตั้งใจว่าจะหา เชอร์ลอค โฮล์มอ่านเเต่เป็นที่น่าเสียดาย ไม่มีอยู่ที่ชั้นหนังสือสักเล่ม ผมตัดสินใจลงไปหาที่ร้าน se-ed สุดท้ายใช้เวลาอีกสักระยะก็ไม่พบ แต่ด้วยอีกนานกว่าผมจะได้มาร้านหนังสืออีกก็เลยตัดสินใจเด็ดขาด ผมหยิบหนังสือ"ใจเท่านั้นบันดาลแรง" มาอ่านที่ท้ายปก ผมสัมผัสได้ถึงความน่าหลงไหลในหนังสือ 

.........ผมเลยกลั้นใจซื้อมา...............ผลจะเป็นไงติดตาม บทความหน้านะครับ 

สุดท้ายวันนี้ก็เดินทางกลับบ้านอย่างอิ่มใจ พร้อมกับหนังสือเล่มใหม่ในกระเป๋า